[English below]

the perfect kisser – audio introdukcja

O stworzeniu własnego instrumentu myślałam od kilku lat. Najważniejsze chyba było dla mnie, by stał się on czymś w rodzaju brakującego medium – narzędziem, które daje mi możliwość opowiedzenia własnego doświadczenia, narzędziem, którego dotychczas nie miałam w innych instrumentach.

Od paru lat polem dźwiękowym, które interesuje mnie najbardziej jest sfera dźwięków cichych, wewnętrznych. Równocześnie ich powiązanie z oddechem, z ruchem języka sprawia, że są to dźwięki bardzo organiczne w naturze.

Myślę, że ma to bezpośredni związek z chorobą Hashimoto, na którą od dłuższego czasu choruję. Choroba ta przewróciła moje życie do góry nogami: codzienne pasmo życia, pasmo dostępnej energii stało się bardzo wąskie, mocno ograniczone. I to moje poszukiwanie dźwięków jest właściwie takim poszukiwaniem nano-właściwości brzmienia. Tak jakby jego mikroskopowego obrazu - by znaleźć język odpowiedni do wyrażenia zupełnie nowych doświadczeń wewnętrznych.

The Perfect Kisser powstał w odpowiedzi na te potrzeby. Instrument należy do strefy brzmień dyskretnych i porusza się w poszumowej otoczce dźwięku, ignorując jego „zdrowy” rdzeń.

Cała brzmieniowa idea instrumentu została zainspirowana dźwiękami, które usłyszeć można przy nabrzeżach, stoczniach i portach. Szczególnie w czasie, gdy nie ma w nich ludzi. Wiatr spotyka wówczas wiele obiektów, którymi może poruszać, lub o które może się rozszczepiać. Nie bez znaczenia dla całości doznania jest też kołysząca wszystkim woda.

The Perfect Kisser przenosi piękno tych procesów do warunków „grywalnych”.

Niezbywalną materią dźwięku jest tutaj oddech grającego. Instrument daje mu narzędzia do przekształcania oddechu w pasmo poszumowe, do kształtowania jego wysokości, kreowania elastycznej „rytmiki” wewnętrznej i giętkiego kształtu.

The Perfect Kisser składa się z rurek - różnej długości i średnicy. Jego istotą jest zastosowanie bezkontaktowego systemu zadęcia, który pozwala na precyzyjną i elastyczną pracę w punktach rozszczepiania powietrza na krawędziach rurek.

System podzielony jest na 3 „chóry”. Ten techniczny w charakterze akapit można równie dobrze w czytaniu ominąć :)
Pierwszy z nich, „monochór”, jest zbiorem rurek nastrojonych w stosunku oktawy. Istotą tego chóru jest gra z iluzją operowania wewnątrz jednego dźwięku. Każda z rurek staje się jakby artykulatorem – przejmując funkcję języka.
Drugi chór to system rurek dających szumy różnych statycznych wysokości – można je zestawiać w dowolnych, wygodnych dla siebie układach „harmonicznych”, wykonując jeden lub kilka dźwięków w tym samym czasie. Elementy wypukłe i inne elementy „obce” umieszczone na rurkach są tu dodatkowymi rezonatorami, które pozwalają na wydobywanie dźwięków powstających przez delikatne w nie uderzanie (jak w improwizacji 5. paradocument​á​rio)
Trzeci chór korzysta z rurek „nakładek”, które przesuwać można na rurkach podstawowych – wydłużając je lub skracając. Istotą jest tutaj możliwość uzyskania szumów glissandowych.

W prezentowanych improwizacjach chciałam eksplorować „czyste” właściwości tych chórów, starając się przede wszystkim zrozumieć i pokazać „o czym” ten instrument jest.

W ciągu tego roku korzystałam z możliwości używania jego chórów w różnych kontekstach koncertowych i nagraniowych. Stąd na płycie kilka innych struktur dźwiękowych, którym towarzyszył. Są to w szczególności wyjątki moich kompozycji do kantaty performatywnej „Kobieta, w którą jest wpisane koło” Rity Jankowskiej, z udziałem wspaniałego kontratenora, Jakuba Borowczyka.
Można się oczywiście zastanawiać nad proporcją jednych brzmień do drugich. Tym razem chodziło mi o oddanie sceny Perfekcyjnemu Całuśnikowi, więc dźwięki spoza jego świata spotkamy tu niezwykle rzadko. Zapewne w przyszłych projektach proporcje te będą odwrócone.

W moim odczuciu sam rodzaj dźwięku, a także całość czucia ciała podczas używania tego instrumentu są doskonałą metaforą stanów wewnętrznych, jakich doświadczają osoby chorujące na Hashimoto. W najbliższej przyszłości planuję płytę poświęconą w całości temu tematowi. Mam nadzieję, że The Perfect Kisser będzie mógł stać się dobrym i szlachetnym ambasadorem świadomości społecznej tej choroby. I być może nazwie poszumami coś, co opiera się nazwaniu słowami.

ps. Myślę, że dobrze jest słuchać tych nagrań w słuchawkach i chyba nawet nocą.

Projekt zrealizowany został dzięki stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

***

The Perfect Kisser – Audio Introduction

I've been thinking about creating my own instrument for several years. The most important thing for me was for it to become a kind of missing medium - a tool that gives me the opportunity to tell my own story, a tool that I haven't had in other instruments before.

For a few years now, the sonic realm that interests me the most is the sphere of quiet, internal sounds. Simultaneously, their connection with breath, with tongue movement, makes these sounds very organic in nature.

I think this has a direct connection to Hashimoto's disease, which I've been suffering from for quite some time. This disease turned my life upside down: the daily spectrum of life, the spectrum of available energy, became very narrow, heavily restricted. And my search for sounds is essentially a search for nano-properties of sound. It's like finding its microscopic image - to find a language suitable for expressing completely new internal experiences.

The Perfect Kisser was created in response to these needs. The instrument belongs to the realm of discreet sounds and moves in the buzzing surround of sound, ignoring its "healthy" core.

The entire sound idea of the instrument was inspired by the sounds that can be heard at docks, shipyards, and ports. Especially when there are no people around. The wind meets many objects then, which it can move or split apart. Also significant for the overall experience is the water, swaying everything.

The Perfect Kisser transfers the beauty of these processes into "playable" conditions.

The indispensable matter of sound here is the player's breath. The instrument gives him tools to transform breath into a buzzing spectrum, to shape its pitch, to create flexible internal "rhythms" and flexible shapes.

The Perfect Kisser consists of tubes - of various lengths and diameters. Its essence lies in the use of a contactless blowing system, which allows for precise and flexible work at the points of air splitting on the edges of the tubes.

The system is divided into 3 "choirs". This technical paragraph can just as well be skipped in reading :)
The first of them, the "monochorus", is a collection of tubes tuned in octaves. The essence of this choir is playing with the illusion of operating within one sound. Each of the tubes becomes as if an articulator - taking on the function of a tongue.
The second choir is a system of tubes producing noises of various static pitches - they can be combined in any convenient "harmonic" arrangements, performing one or several sounds at the same time. Convex elements and other "foreign" elements placed on the tubes are additional resonators here, allowing for the extraction of sounds by gently striking them (as in the improvisation 5. paradocumentá​rio)
The third choir uses "overlays" tubes, which can be moved on basic tubes - lengthening or shortening them. The essence here is the ability to obtain glissando noises.

In the presented improvisations, I wanted to explore the "pure" properties of these choirs, trying primarily to understand and show "what" this instrument is about.

Throughout this year, I used the opportunity to use its choirs in various concert and recording contexts. Hence, on the record, there are a few other sound structures that accompanied them. These are particularly excerpts from my compositions for the performative cantata "Woman, in Whom a Circle Is Inscribed" by Rita Jankowska, featuring the magnificent countertenor Jakub Borowczyk.
One can of course wonder about the proportion of one sound to another. This time, I was aiming to give the scene to the Perfect Kisser, so sounds outside its world will be encountered here extremely rarely. Probably in future projects, these proportions will be reversed.

In my perception, the type of sound itself, as well as the overall feeling of the body when using this instrument, are a perfect metaphor for the internal states experienced by people with Hashimoto's disease. In the near future, I plan to release a record entirely dedicated to this topic. I hope that The Perfect Kisser will become a good and noble ambassador for social awareness of this disease. And perhaps it will name with noises something that resists being named with words.

ps. I think it's good to listen to these recordings with headphones, perhaps even at night.

The project was realized thanks to a scholarship from the Minister of Culture and National Heritage of Poland.