[English below]

Nie jest to "typowa" płyta - w tym sensie, że z założenia nie jest pomyślana jako jedno. Elementem, który ją spaja jest kopia XVIII-wiecznego fletu, odnalezionego we wraku statku, na dnie Bałtyku.

"General Carlton" był brytyjskim statkiem towarowym, który zatonął we wrześniu 1785 roku w pobliżu miejscowości Dębki. Statek przewoził ładunek dziegciu, który podczas katastrofy utworzył izolację dla części osobistych przedmiotów załogi - w tym malutkiego fletu poprzecznego, fife.

Dwa lata temu miałam przyjemność "uruchamiać" dźwiękowo ten flet dla Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku. Było to wzniosłe przeżycie, bo ostatecznie nieczęsto gramy na oryginałach, w dodatku jeszcze z symbolicznym żywotem i statusem "cudownie wydobytych z (niemalże) odchłani".

Jednak to dopiero kopia wyzwala zazwyczaj dla muzyka prawdziwą koncepcję historycznego instrumentu dętego, tak wrażliwego na działanie czasu.

I to właśnie z kopią tego fletu spędziłam ostatnie trzy miesiące. To znaczy: grałam na nim, myślałam o nim, nosiłam jego obraz, obraz jego dźwięku, jego potencjalnych dźwięków, jego historii - cały czas w sobie.

Moim tematem przewodnim było "sonabularium", słownik brzmień - dawnych i nowych, wyławianie i systematyzowanie jego bazowych elementów dźwiękowych, jego język powstający w kontakcie ze mną.

"Sonabularium" to zmyślona przeze mnie nazwa parałacińskia, wywodząca się od "vacabularium", gdzie: "vocabulum" to słowo, końcówka "-arium" to miejsce na, a "sonus" to dźwięk. Może łatwiej byłoby "sonarium" fletu z dna Bałtyku, ale "bularium" kojarzy się mi się morsko i z jakąś zamkniętą przestrzenią.

Tak więc badałam dźwiękowość fife i co za jej pomocą mogę nazwać. Pierwotnie myślałam, że na końcu tego czasu powstanie zestaw nowych utworów, coś w rodzaju "standardowego albumu".

Ale moja uwaga była wyostrzona - zarówno na ten instrument, jak i na procesy emocjonalne zachodzące we mnie, na zdarzenie zewnętrzne. I dość szybko wyklarowała mi się myśl, że ten flet inicjuje dla mnie trzy odrębne projekty.

Od tego momentu moje nagrania, jak i prace badawcze przebiegały równolegle trzema torami. Dlatego też ta płyta jest właściwie szkicownikiem tematów, które chciałabym podjąć w najbliższym czasie w towarzystwie świetnych muzyków, którzy do tych szkiców użyczyli mi nieco swoich materiałów:

z Oskarem Tomalą chciałabym grać dłużej o otchłani, najgłębszej warstwie oceanów

z Arszynem - o falach, w ich formach graficznych i napięciowych

a z Patrycją Betley odtworzyć z zreinterpretować muzykę, którą - jak "oświeciło mnie" jednego z tych dni - mógł grać właściciel fletu w XVIII wieku: chciałabym bowiem wrócić do utworów z traktatu The Dancing Master Johna Playforda.

Ostatni z utworów w tym zestawieniu zawiera cytat z Kantaty "Kobieta, w którą jest wpisane koło", do tekstu Rity Jankowskiej, z udziałem kontratenora Jakuba Borowczyka. W poszukiwaniu tożsamości bałtyckiego fletu zabrałam go na odegranie tej kantaty w Katowicach i czuję, że się tam odnalazł.

Nagraniom towarzyszą podsumowania teoretyczne i rozmowy, które dostępne są na mojej stronie, www.majamiro.com, w zakładce "flet z dna Bałtyku". Drobne elementy dziennika projektu umieszczam także w opisie poszczególnych utworów.

/30.01.2024/

***

This is not a "typical" record - in the sense that it's not intended as one from the outset. The element that binds it together is a replica of an 18th-century flute, found in the wreckage of a ship at the bottom of the Baltic Sea.

The "General Carlton" was a British cargo ship that sank in September 1785 near the town of Dębki. The ship was carrying a cargo of tar, which, during the disaster, created insulation for some personal items of the crew - including a tiny transverse flute, or fife.

Two years ago, I had the pleasure of sonically "activating" this flute for the National Maritime Museum in Gdańsk. It was a sublime experience because we rarely get to play on originals, especially with such a symbolic life and status as "miraculously retrieved from the (almost) abyss".

However, it's usually the replica that triggers a true historical concept of the wind instrument for a musician, one so sensitive to the passage of time.

And it was with a replica of this flute that I spent the last three months. That is to say: I played it, thought about it, carried its image, the image of its sound, its potential sounds, its history - all the time within me.

My guiding theme was "sonabularium", a dictionary of sounds - ancient and new, the dredging up and systematizing of its basic sound elements, its language emerging in contact with me.

"Sonabularium" is a term I invented, derived from "vacabularium", where "vocabulum" means word, "-arium" means place for, and "sonus" means sound. Perhaps "sonarium" of the flute from the depths of the Baltic would be easier, but "bularium" resonates more with the sea and some enclosed space for me.

So I explored the sound of the fife and what I can name with its help. Originally, I thought that at the end of this time, a set of new compositions would emerge, something like a "standard album".

But my attention was sharpened - both on this instrument and on the emotional processes happening within me, on the external event. And fairly quickly, the idea crystallized for me that this flute initiates three separate projects for me.

From that moment on, my recordings and research progressed simultaneously on three tracks. Therefore, this record is essentially a sketchbook of topics that I would like to pursue in the near future in the company of great musicians who lent me some of their materials for these sketches:

with Oskar Tomala, I would like to delve deeper into the abyss, the deepest layer of the oceans

with Arszyn - about waves, in their graphical and tensional forms

and with Patrycja Betley, to reconstruct and reinterpret the music that - as "enlightened" by one of those days - the owner of the flute could have played in the 18th century: I would like to return to compositions from John Playford's "The Dancing Master" treatise.

The last of the compositions in this collection contains a quote from the Cantata "Woman, in Whom a Circle Is Inscribed", with lyrics by Rita Jankowska, featuring countertenor Jakub Borowczyk. In search of the identity of the Baltic flute, I took it to play this cantata in Katowice and I feel that it found itself there.

The recordings are accompanied by theoretical summaries and conversations, which are available on my website, www.majamiro.com, under the "flute from the Baltic Sea" tab. I also include small diary entries of the project in the description of individual compositions.

/30.01.2024/